βούτυ, φτερό αρμονίας

Zambelis Spyros

βούτυ, φτερό αρμονίας [[σεμιναρίου ΚΠΕ (Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης) Μελίτης & ΤΕΕΤ] ...ο πρώτος μουσικός πιάνει πουλιά στον αέρα.  Αφού έφαγε το βούτη, θέλη να ρουφήξει το μεδούλι. Το κόκκαλο κελαϊδάει. Αφαιρεί ψίχα, δόνακες, καλάμια σφυρίζουν. Ζήλια για τα φτερά. Το μακρό βούτυ παίζει ψηλά, το κοντό χαμηλά. Σιγά σιγά έρχεται τάξη, θεϊκή σειρά. Στην Ανατολή ο Θεός χαίρετε αν χαϊδεύει τα αυτιά χαμηλόφωνο τόνο. Οι έλληνες ανάποδα. Νήτη είναι το πιο ψηλό. ''Μερικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι το αντιφατικό φαινόμενο στους δύο αυτούς όρους (υπάτη, νήτη) οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι, καθώς λέει ο Αριστείδης, οι αρχαίοι συνήθιζαν να ονομάζουν τον πρώτο ύπατον (τον πιο ψηλό) και τον πιο μακρινό νέατον (χαμηλότατο). Ο Kurt Sachs (Hist. 135) υποστηρίζει ότι "η νήτη ή χαμηλή χορδή κατά τρόπο εκπληκτικό προσδιορίζει την πιο ψηλή νότα στην ελληνική μουσική, όχι γιατί είναι η πιο χαμηλή όταν η λύρα κρατιέται στην κανονική, πλαγιαστή θέση, αλλά γιατί η σημιτική Ανατολή αποκαλεί ψηλούς φθόγγους τους χαμηλούς και χαμηλούς φθόγγους τους ψηλούς". Πρβ. Αριστοτ. (Προβλ. XIX, 3· Πλούτ. Πλατωνικά ζητήματα IX, 2, 1008Ε)'' ''τοὔνεκεν εἰσὶν ἀδελφά, καὶ ὡς ξύμφυλα συνηχεῖ'' Anthologia Graeca 11, 352 Ἀγαθίου σχολαστικοῦ Τὸν σοφὸν ἐν κιθάρηι, τὸν μουσικὸν Ἀνδροτίωνα εἴρετό τις τοίην κρουματικὴν σοφίην· «Δεξιτερὴν ὑπάτην ὁπότε πλήκτροισι δόνησας, ἡ λαιὴ νήτη πάλλεται αὐτομάτως 5 λεπτὸν ὑποτρίζουσα, καὶ ἀντίτυπον τερέτισμα πάσχει, τῆς ἰδίης πλησσομένης ὑπάτης· ὥστε με θαυμάζειν πῶς ἄπνοα νεῦρα ταθέντα ἡ φύσις ἀλλήλοις θήκατο συμπαθέα.» ὃς δὲ τὸν ἐν πλήκτροισιν Ἀριστόξεινον ἀγητὸν 10 ὤμοσε μὴ γνῶναι τήνδε θεημοσύνην· «ἔστι δ'» ἔφη «λύσις ἥδε· τὰ νευρία πάντα τέτυκται ἐξ ὄϊος χολάδων ἄμμιγα τερπσομένων· τοὔνεκεν εἰσὶν ἀδελφά, καὶ ὡς ξύμφυλα συνηχεῖ, ξυγγενὲς ἀλλήλων φθέγμα μεριζόμενα. 15 γνήσια γὰρ τάδε πάντα, μιῆς ἅτε γαστρὸς ἐόντα, καὶ τῶν ἀντιτύπων κληρονομεῖ πατάγων. καὶ γὰρ δεξιὸν ὄμμα κακούμενον ὄμματι λαιῶι πολλάκι τοὺς ἰδίους ἀντιδίδωσι πόνους.» Agathias ca. 530 - ca. 580 http://webcache.googleusercontent.co...&hl=en&ct=clnk Ο Αγαθίας ο Σχολαστικός ήταν Βυζαντινός ιστορικός και ποιητής που έζησε κατά τον 6ο αιώνα μ.Χ.. Γεννήθηκε στη Μυρίνη της Αιολίδας στη Μικρά Ασία (το σημερινό Αλή-αγά Τσιφλίκ της Τουρκίας), σπούδασε στην Αλεξάνδρεια, εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου («σχολαστικού») στη Σμύρνη, αλλά τελικώς πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Κωνσταντινούπολη. Στην αρχή ο Αγαθίας διακρίθηκε ως ποιητής, γράφοντας αξιόλογα επιγράμματα. Τη φήμη του όμως την απέκτησε ως ιστορικός, ίσως ο γνωστότερος μετά τον Προκόπιο. Συνέγραψε το έργο Περί της Ιουστινιανού βασιλείας σε 5 βιβλία, που σώζεται μέχρι σήμερα και περιέχει την ιστορία του Βυζαντίου από το 522 ως το 559. Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει για τον Αγαθία: «Στο ύφος του λόγου, στην ευφυΐα, στην εμπειρία του στα πολιτικά και πολεμικά, είναι κατώτερος από τον Προκόπιο, ανώτερός του όμως στη χρηστότητα, στη φαντασία και στην ευαίσθητη καρδιά». http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%...AF%CE%B1%CF%82 Συνημμένα Thumbnails

Πανικός , Παν

Zambelis Spyros

Πανικός , Παν [σεμιναρίου ΚΠΕ (Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης) Μελίτης & ΤΕΕΤ] ''Χαρακτηριστικός επίσης, σχετικά με το πρόσωπό του, είναι και ο θρύλος ότι στη Μάχη του Μαραθώνα βοήθησε τους Έλληνες εναντίον των Περσών με δυνατές και τρομακτικές φωνές επαναλαμβάνοντας ρυθμικά το όνομά του "παν - παν - παν.... με συνέπεια οι Πέρσες, ακούγοντάς τον, καταλήφθηκαν από πανικό (λέξη που προέρχεται από το όνομα Παν) όπου και υποχώρησαν.'' Υπάρχει υποψία πως ύδραυλος σκόρπιζε τρόμο. Συνημμένα Thumbnails