"H σύντροφος κανενός στο κρεβάτι και μητέρα εκείνου που πολεμά μακριά γέννησε τον γρήγορο κύριο της θεραπαινίδας εκείνου που τη θέση του πήρε μια πέτρα, όχι ο Κεραστάς(;) αλλά εκείνος που μία φορά κάηκε η καρδιά του από το χείλος μιας ασπίδας χωρίς Πι. Ολόκληρος στο όνομα, διπλό ζώο, που ερωτεύτηκε τη Μερόποια κοπέλα που γεννήθηκε από μία φωνή και σαν τον άνεμο, εκείνος που για χάρη της στεφανωμένης με βιολέτες Μούσας ένωσε μια σφυριχτή κραυγή, το μνημείο της φλογερής αγάπης του. Εκείνος που έσβησε την ανδρεία που είχε το ίδιο όνομα με το φονιά του παππού του και ελευθέρωσε την Τυρίαν από αυτήν. Εκείνος στον οποίον ο Πάρης Σιμιχίδας πρόσφερε το αγαπημένο απόκτημα των τυφλών. Αναγαλλιάζοντας με αυτό, εσύ που χτυπάς(;) τα κοπάδια (βοτοβαμων), βασανιστή των Σαέττιων γυναικών, γιε του κλέφτη, χωρίς πατέρα, με πόδια λάρνακας [(;)box-footed], πρέπει να παίζεις γλυκά στο άφωνο κορίτσι, την αόρατη Καλλιόπη."
